Imtech komt uit het fraudemoeras, maar een succesvolle toekomst is pas mogelijk als het verleden netjes is afgesloten, stelt Errol Keyner.

Gerard van de Aast had een andere start als bestuursvoorzitter van Imtech verwacht. In plaats van gestaag verder te bouwen aan het groeipad van de technisch dienstverlener, krijgt hij alle gelegenheid zijn vaardigheden als crisismanager te verfijnen.

Beurslieveling wordt paria

Een belabberde interne organisatie en controlemechanismen, incompetent bestuur, wegkijkende commissarissen en een slapende externe accountant bleken een walhalla voor boeven.

Frauderende managers sjoemelden met cijfers en sluisden tientallen miljoenen euro naar dubieuze partijen. Inmiddels is het bestuur vervangen, zijn diverse managers ontslagen en geven de meeste commissarissen er de brui aan. En passant zijn honderden miljoenen afgewaardeerd en doelstellingen plus strategie overboord gegooid. Dankzij de aanstaande claimemissie overleeft Imtech.

Van beurslieveling tot paria. Beleggers hebben driekwart van hun belegging in rook zien opgaan.

Sigaar uit eigen doos

Van de Aast blijkt geknipt voor zijn nieuwe rol. Als no-nonsense manager neemt hij alle pijnlijke maatregelen. Snel en adequaat. Nieuwe managers, andere targets, kostenreductie en iets meer centrale aansturing. Hij wil een streep onder het verleden zetten en de blik naar voren richten.

Die streep is een stippellijn, zolang een vuiltje uit het verleden resteert. Beleggers hebben – door te vertrouwen op het vorige bestuur en de door KPMG getekende jaarrekeningen – een koersverlies van ruim een miljard euro geleden.

Een claim van dit miljard ligt voor de hand. Onbetaalbaar voor Imtech. Gedupeerde beleggers die hun aandelen hebben aangehouden, zullen sceptisch tegenover claims staan. Want ook wanneer Imtech zou schikken voor een veel lager bedrag, is de uitkering aan de trouwe aandeelhouders een sigaar uit eigen doos.

Voormalige beleggers zullen minder compassie met Imtech hebben. En of huidige aandeelhouders het willen of niet, de voormalige beleggers hebben voldoende houvast om juridische claims in te dienen.

VEB in spagaat

Voilà het standaarddilemma van mijn werkgever. Als belangenbehartiger komt de VEB op voor alle beleggers, huidige en voormalige. Bij beursschandalen wil iedereen zijn schade vergoed zien, maar wanneer de onderneming een deel van de compensatie moet betalen, betalen huidige beleggers zich feitelijk zelf.

De ogen sluiten is geen optie. Nog afgezien van het feit dat actie tegen misleiding en mismanagement een belangrijke reinigende werking in corporate Nederland heeft, zullen voormalige aandeelhouders hun heil zoeken bij andere collectieven wanneer de VEB niet optreedt.

Een constructieve oplossingroute is nodig zodat Imtech niet bezwijkt onder een schikking. Door samen met Imtech andere partijen aan te spreken – fraudeurs, oud-bestuurders, verzekeraars en externe accountant – hoopt de VEB een interessant budget bij elkaar te schrapen. Daar bovenop zouden gedupeerde beleggers via warrants een groter deel van de koersschade op termijn kunnen inlopen. Deze verwatering over bijvoorbeeld vijf jaar gebeurt alleen wanneer het goed gaat met de onderneming.

Een verdraagbaar en werkend medicijn om de pijn van het verleden echt te kunnen oplossen.

Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging van Effectenbezitters (VEB), maar schrijft dit artikel op persoonlijke titel. De auteur heeft geen positie in Imtech.

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl